رمضان

این دهان بستی دهانی باز شد    
تا خورنده ی لقمه های راز شد
لب فروبند از طعام و از شراب    
سوی خوان آسمانی کن شتاب
گر تو این انبان زِ نان خالی کنی    
پر ز گوهرهای اجلالی کنی
طفل جان از شیر شیطان باز کن    
بعد از آنش با ملک انباز کن
چند خوردی چرب و شیرین از طعام    
امتحان کن چند روزی در صیام
چند شب ها خواب را گشتی اسیر    
یک شبی بیدار شو دولت بگیر

شاعر: مولوی